سنتز نانوذرات اکسیدروی با استفاده از روش آسیاکاری پرانرژی و بررسی خاصیت ضدمیکروبی آن
Authors
abstract
مقدمه: زیست شناسان از نانوذرات اکسیدروی (zno) به طور فزاینده ای در کاربردهای زیستی استفاده کرده اند. هداف این تحقیق امکان سنجی ساخت نانوذرات اکسیدروی به روش آسیاکاری پرانرژی و بررسی خاصیت ضدمیکروبی آنها می باشد. روش بررسی: روش آسیاکاری پر انرژی برای تولید نانوذرات اکسیدروی از پودر میکرونی آن مورد استفاده قرار گرفت. سپس حالت فازی، مورفولوژی و اندازه نانوذرات اکسیدروی سنتز شده با دستگاه (particle size analyzer psa:)، پراش اشعه ایکس (xrd)، طیف سنج مرئی- فرابنش (uv- vis) و میکروسکوپ الکترونی عبوری (tem) مورد بررسی قرار گرفت. همچنین خاصیت ضدمیکروبی نانوذرات اکسید روی علیه باکتری های اشریشیاکلی و استافیلوکوکوس آرئوس بررسی گردید. نتایج: بررسی ویژگی نانوذرات اکسید روی سنتزی نشان داد که اندازه نانوذرات در محدوده 20 تا 90 نانومتر قرار دارد و مورفولوژی آنها به صورت نانومیله و نانوذره با سطح مقطع چند وجهی است. نتایج نشان داد که با افزایش غلظت نانوذرات اثر ضد میکروبی افزایش یافته و باکتری استافیلوکوکوس آرئوس در غلظت های 6 و 10 میلی مولار به ترتیب 5/0±3 و 5/0±7 میلی متر قطر هاله عدم رشد داشته است. mic و mbc نانوذرات اکسیدروی تهیه شده برای باکتری استافیلوکوکوس آرئوس به ترتیب0±5/2 و 0±3 میلی گرم بر میلی لیتر و برای باکتری اشریشیاکلی 0±5/7 و 0±8 به دست آمد. نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد که می توان نانوذرات و نانومیله های اکسیدروی را با اعمال فرآیند آسیاکاری پر انرژی روی ذرات میکرونی اکسیدروی تهیه کرد. همچنین بر اساس نتایج به دست آمده می توان از آنها در بسته بندی مواد غذایی و فرآیند محافظت از مواد غذایی استفاده کرد.
similar resources
اثرات ضدمیکروبی نانوذرات اکسیدروی بر پایه سیلیکاژل تهیه شده با روش نمک مذاب
هدف از تحقیق حاضر ارائه روشی جدید جهت تهیه نانوکامپوزیت اکسیدروی/سیلیکاژل میباشد. بدین منظور، از غوطهور کردن سیلیکاژل در نمک مذاب سولفاتروی در دمای 560 درجه سلسیوس استفاده شد. برای سنتز این نانوکامپوزیت از هیچ عامل احیا کننده و یا ماده شیمیایی بهغیر از سولفات روی استفاده نشد و با این روش سنتز نانوذرات و تثبیت آنها بر روی پایه در زمانی کمتر از 60 دقیقه میسر شد. نانوکامپوزیت اکسیدروی/سیلی...
full textتاثیر زمان آسیاکاری مکانیکی بر سنتز نانوذرات هیدروکسی آپاتیت به روش مکانوشیمیایی
نانوذرات هیدروکسی آپاتیت [HAP , Ca10(PO4)6(OH)2] با استفاده از آسیاب ماهوارهای و با نسبت استوکیومتری 67/1 Ca/P= سنتز شدند. براساس شرایط و زمان آسیاکاری سنتز به دو روش مکانوشیمیایی و درجا صورت گرفت. در هر دو روش از مخلوط پودر اولیه CaCO3 و CaHPO4. 2H2O با نسبت مولی 2:3 استفاده گردید. پس از بهینه سازی پارامترها در روش مکانوشیمیایی عملیات آسیاکاری در اتمسفر آرگون و به مدت 5 ساعت با استفاده از یک ...
full textبررسی خواص آنتی اکسیدانی و خاصیت ضدمیکروبی فیلمهای نانوکامپوزیتی حاوی نانوذرات نقره سنتز شده به روش سبز جهت بستهبندی مواد غذایی
در این پژوهش، نانوذرات نقره به روش سبز با استفاده از عصاره آبی برگ گیاه مرزنجوش سنتز شد. فعالیت آنتی اکسیدانی نانوذره نقره تولید شده با استفاده از قابلیت جذب رادیکالهای 1، 1- دیفنیل-2-پیکریل- هیدرازیل مورد بررسی قرار گرفت. نانوذرات نقره بیشترین جذب را در nm 430 نشان دادند و دارای شکل کروی و میانگین اندازه آنها بین 35 تا nm 50 بودند. نانوذره نقره تولید شده به عنوان مهارکننده رادیکال (μM 170DPP...
full textسنتز سبز نانوذرات اکسید مس از عصاره گیاه علف چای و فراسیون سفید و ارزیابی خاصیت آنتیاکسیدانی عصاره گیاهان و خاصیت آنتیباکتریال نانوذرات سنتز شده
در پژوهش حاضر، نانوذرات اکسید مس با استفاده از عصاره گیاه علف چای از خانواده مالپیکی سانان و گیاه فراسیون سفید از خانواده نعناعیان سنتز شده است. از آنجاکه اعتقاد بر این است که مواد آنتیاکسیدان موجود در گیاه به عنوان عوامل کاهنده باعث احیاء یونهای فلزی به نانوذرات میشوند، این دو گیاه از لحاظ خاصیت آنتیاکسیدانی به روش قدرت مهار کنندگی رادیکال آزاد (DPPH) مورد بررسی قرار گرفتند و کمیت IC<sub...
full textسنتز سبز نانوذرات نقره با استفاده از اکالیپتوس کامالدولنسیس و بررسی اثرات ضدباکتریایی آن
مقدمه با توجه به گسترش نگران کننده مقاومتهای آنتیبیوتیکی نسبت به عوامل ضدمیکروبی کلاسیک، استفاده از روش نوین درمانی برای مبارزه با عوامل بیماریزای مقاوم ضروری به نظر میرسد. مطالعه حاضر به منظور سنتز نانوذرات نقره بوسیله عصاره آبی گل اکالیپتوس کامالدولنسیس (Eucalyptus camaldulensis)و بررسی اثر ضد باکتریایی آنها انجام شد. مواد و روشها ما از یک روش بیوسنتز خارج سلولی سازگار با محیط زی...
full textMy Resources
Save resource for easier access later
Journal title:
مجله دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزدجلد ۲۳، شماره ۴، صفحات ۲۰۷۰-۲۰۸۲
Hosted on Doprax cloud platform doprax.com
copyright © 2015-2023